Je kunt er hoog en laag om springen, maar muziek is iets waar geen mens zonder kan. Natuurlijk kan de 1 met wat minder muziek dan de ander. Ik ben iemand die nog geen minuut zonder muziek kan. Ik luister dan ook bijna 24/7 muziek. Ja ook terwijl ik slaap, ik zet muziek aan als ik ga slapen, en wordt wakker met nog steeds dezelfde cd want ik zet het altijd op repeat. En na een nacht die cd hebben te geluisterd weet ik meestal 1 van die nummers op de cd uit mijn hoofd. Ik ben een muziekfreak, speel basgitaar, luister nagenoeg 24/7 naar allerlei muziek en doe ook nog de opleiding podium- en evenemententechniek. Ik kan niet zonder muziek van huis weg, als ik druk ben ‘s ochtends en door mijn eigen chaotische planning mijn oordopjes vergeet, kom ik liever een half uur te laat op school dan dat ik zonder muziek in de trein moet gaan zitten. Natuurlijk houdt iedereen van andere muziek. En dan zijn we dan ook aangekomen bij waar dit stukje over gaat.
Iedereen kan voor zichzelf wel uitmaken wat hij/zij wel of niet leuk vind. Dat is dan ook meestal het probleem niet. Het probleem zit het vaakst in tolereren en accepteren. Muziek is voor iedereen een andere ervaring en bij elke ervaring hoort bij iedereen ook weer andere muziek. Muziek maakt bij de 1 emoties los, de ander danst er gewoon graag op (ook dat kan een uiting van emotie zijn). Maar op het moment dat 2 mensen met radicaal verschillende muzieksmaken een discussie aan gaan over zijn/haar soort muziek dan hoor je vaak geluiden als: “Metal is kut en ongeïnspireerde bagger.”. Of: “Hardcore is toch geen muziek man je hoort alleen maar kgggg kgggg kgggg.”. En dit zijn slechts een paar opmerkingen waarmee ik bekend ben. (Misschien wel te bekend.)
Men accepteert de ander zijn keuze qua muzieksmaak niet zegt men dan. Bij mij springen er dan allemaal vage rode lampjes aan en uit in mijn hoofd op de maat van het luchtalarm dat elke eerste maandag van de maand getest wordt. Want dat is een gevolg van het andere wat men automatisch doet. Tolereren en accepteren zijn een heel belangrijk aspect van dit verhaal. Ik had vroeger ook zo’n broertje, je weet wel, dat type dat altijd alles precies in de tegenovergestelde richting moet doen als zijn broer want: “Oh wee!!” als hij ook maar iets op zijn oudere broer lijkt. Zijn hele imago zou naar de shit gaan man. Dus om het dan toch weer heel even in een hokje te stoppen voor de duidelijkheid. Ik luisterde vooral eigenlijk alles wat onder Rock, Blues, Grunge en Metal viel. Wat moest mijn broertje dan luisteren? Juist, een mengsel van Hardcore, House, Techno en in de latere stages toch wel het alom populaire Dubstep. Want als dat wat ik luisterde in de wereld van de muziek de noordpool is, dan was dat wel zo’n beetje de zuidpool.
En daar ging het dan. De discussie. “Jouw muziek is ongeïnspireerde bagger.”. “Ja en dat van jouw is niet eens muziek want muziek maak je met een instrument en niet met een computer.” Wrong, and wrong again. Wij moesten nog leren elkanders muziek te tolereren. Want het bestaat nu eenmaal. Of je het nu leuk vind of niet, of je het nu waardeert of niet. Het bestaat en andere mensen luisteren er toch wel naar omdat zij het wel Tolereren, Accepteren en Waarderen. Tolereren.
Nadat je het van elkaar tolereert dat je andere muziek luistert kun je ook met andere ogen naar de muziek van een ander kijken. Het duurde dan ook niet al te lang voordat ik het van mijn broertje ook accepteerde dat hij het luisterde. Stiekem begon ik hier en daar wel eens een keer een nummer te herkennen, een nummer interessant te vinden (Interessant ja, want leuk vinden mocht nog steeds niet natuurlijk.). Aan de andere kant hoorde ik zo langzamerhand wel een beetje via via dat mijn broertje mijn muziek ondertussen ook geaccepteerd had en over mijn muziek hetzelfde dacht als ik van zijn muziek. Ergens wel interessant. Accepteren.
Toen kwam er dat moment dat ik op een gegeven moment zei tegen mijn broertje: “Hey, hoe heet dat nummer? En van wie is die?”. Waarop mijn broertje me vragend aankeek en antwoordde: “Waarom wil jij dat weten? Je vind dit toch geen ruk aan?”. “Nou ik moet eerlijk zeggen dat ik deze melodielijn wel erg vet vind. Dus hoe heet dat nummer?” En zo begon op een gegeven moment een wisselwerking te ontstaan tussen mijn broertje en mij van nummers waarvan we dachten dat de ander er nooit wat aan zou vinden en al helemaal niet dat hij of ik er op dagelijkse basis naar zou gaan luisteren. Waarderen.
En dan komt het laatste gedeelte. Het leuk vinden gedeelte. Eigenlijk is dat misschien wel het minst belangrijke gedeelte. Je hoeft het echt allemaal niet leuk te vinden hoor maar misschien kun je het accepteren dat een ander het waardeert. En iets wat je leuk vind zul je waarschijnlijk eerst hebben moeten Tolereren, Accepteren en Waarderen. Ik zal even kort een voorbeeld geven want waarderen en leuk vinden is vaag. Tokyo Hotel bijvoorbeeld, ik vind dat ze technisch gezien goede muziek maken, ligt lekker in het gehoor (met name de Duitse versies) en ze zijn in het verleden best een grote band geweest, vooral onder de jongere mensen en dan weer vooral onder de meiden. Dat is de reden waarom het vaak op Radio en TV was, (toen MTV nog muziekvideo’s uit zond en VIVA nog bestond) en daarom heb ik het leren tolereren en accepteren, en na een tijdje vanwege de technisch gezien goede muziek ook weten te waarderen (En stiekem zitten er dan ook nog nummers tussen die ik toch wel een beetje leuk vind.). Dan is er nog een band waar ik helemaal fan van ben: Iron Maiden. Zonder 1 of andere reden vind ik die muziek gewoon helemaal bij mij passen en heb het dan ook in een mum van tijd getolereerd, geaccepteerd en gewaardeerd en ik vind het daardoor ook leuk, geweldig zelfs.
Iedereen is in staat alle muziek te tolereren. Beter gezegd: “Iedereen zou in staat moeten zijn alle muziek te tolereren.”. Sterker nog: “Iedereen zou in staat moeten zijn alle muziek te accepteren.”
Maar misschien is dat te veel gevraagd. En misschien gaat dit hierna ook te diep in dingen waar ik geen reet van af weet. Als je bepaalde dingen niet wilt tolereren, accepteren en waarderen. Tolereer, Accepteer en Waardeer dan op zijn minst de persoon die dat wel doet omdat hij recht heeft op zijn eigen mening, en de dingen die hij getolereerd heeft, geaccepteerd heeft en gewaardeerd heeft leuk mag vinden.
r. lensink 